سلام زهرا جان وقتي اين متن قشنگتو خوندم واقعا اشک تو چشمام پرشد و ياد دوستام افتادمو ياد ناظممون خانم ساعي چقدر باحال بود دلم براي همشون تنگ شد اون روز اخر همه باهم بوديم ودرحالي که گريه ميکرديم از همخدا حافظي مي کرديم .اميد وارم بري دانشگاه واگر خدا عمري طولاني بهمون داد بياي به وبلاگم بگي خانم دکتر شدي عزيزم